پاداش دسته گل اهدایى

یکى از کنیزان امام حسین (ع) خدمت حضرت رسید، سلام کرد و دسته گلى تقدیم آن حضرت نمود.
حضرت هدیه آن کنیز را پذیرفت و در مقابل به او فرمود: تو را در راه خدا آزاد کردم .
انس که ناظر این برخورد انسانى بود از آن حضرت با شگفتى پرسید:
چگونه در مقابل یک دسته گل بى ارزش او را آزاد کردى ؟! حضرت با تبسمى حاکى از رضایت خاطر بود فرمود:
خداوند اینگونه ما را ادب کرده ، چون در قرآن کریم مى فرماید: «وَ إِذا حُیِّیتُمْ‏ بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها»
اگر کسى به شما نیکى کرد او را نیکى و رفتار شایسته ترى پاسخ دهید.
و من فکر کردم، از هدیه این کنیز بهتر این است که در راه خدا آزادش ‍ کنم
منبع:
بحار: ج 44، ص 194.

به نقل از داستانهای بحارالانوار – ج3

تقوا

یا عَلىُّ إذا لَم یَکُنِ العالِمُ تَقیّا تائِبا زَلَّت مَوعِظَتُهُ عَن قُلُوبِ النّاسِ کَما تَزِلُّ القَطرَةُ عَن بَیضَةِ النَّعامَةِ وَالصَّفا؛

یا على هرگاه عالِم با تقوا و توبه کار نباشد، موعظه اش از دل مردم مى لغزد همچنانکه قطره آب از روى تخم شتر مرغ و سنگ صاف مى لغزد.

منابع:
میراث حدیث، ج2ص29، ح81

امام حسین(ع)

قیلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ (علیه السلام): مُلْکُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْحْسانِ، قیلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّکَلُّفُ لِما لا یُعنیکَ.(3)

از حضرت سؤال شد کرامت و فضیلت انسان در چیست؟

در پاسخ فرمود: کنترل و در اختیار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چیست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفید و سودمند نباشد.

 قالَ(علیه السلام): النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَ الدّینُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ،

امام حسین علیه السلام

قالَ الاْمامُ سید الشهداء أبُوعَبْدِ اللّهِ الْحُسَیْن(عَلَیْه السلام) :

إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَهً فَتِلْکَ عِبادَهُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَهً فَتِلْکَ عِبادَهُ الْعَبْیدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبادَهٌ الْأحْرارِ، وَ هِیَ أفْضَلُ الْعِبادَهِ.(1)

حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمود:

حرکت امام حسین ازمدینه بسوی مکه

درسال 60 هجری امام حسین علیه السلام ازمدینه منوره متوجه مکه شدند.(1) بنابرقولی شب 29 رجب آن حضرت ازمدینه خارج شدند(2)دراین سفرهمراه ایشان عقیله بنی هاشم زینب کبری،برادرشان حضرت اباالفضل العباس،ام کلثوم،علی اکبرودیگراهل بیت علیهم السلام بودند.

خواهران حضرت سیدالشهداءعلیه السلام باعقیله بنی هاشم وام کلثوم13 نفربودند.
بانوان دیگرازمنسوبین حضرت،علیا مخدره ام کلثوم صغری دخترزینب کبری علیها السلام که باشوهرش به کربلاآمدودیگری خواهرامیرالمومنین علیه السلام جُمانه دخترابوطالب همچنین9 کنیزباحضرت ازمدینه خارج شدندو10 نفرغلام باحضرت بودند.چندنفرازهمسران امام مجتبی علیه السلام و16 نفرازاولاد دخترو پسرامام مجتبی وخانواده مسلم بن عقیل ودیگراصحاب وبستگان حضرت نیزهمراه بودند.
لوازم وسواری هایی که همراه  داشتندعبارت بوداز250 اسب،250 ناقه،ازاین تعداد70 ناقه برای حمل خیمه ها،40 ناقه برای حمل دیگ وظروف وادوات ارزاق،30 ناقه برای حمل مشکهای آب،12 ناقه برای جامه ها ودراهم ودنانیر،50 ناقه برای حمل 50 هودج تعبیه شده برای حمل مخدرات وعلویات واطفال وذراری وخدمتگزاران وکنیزان وبقیه شتران برای حمل وسایل مختلف که موردلزوم بود(3)

منابع:
1-ارشادج2 ص34.اعلام الوری ج1 ص435 .بحارالانوارج44ص326 -مقتل الحسین ص7 -تاریخ طبری ج4ص252
2-فیض العلام ص329
3-کتاب مدینه تامدینه ص77تا90

آیا اهل سنت حدیث( من کنت مولاه فهذا علی مولاه ) رو قبول دارند

در رابطه با نظر اهل سنت نسبت به واقعه غدیر

تمام مسلمانان رخداد عظیم غدیرخم را که در آخرین سفر حج رسول الله(ص) اتفاق افتاد را قبول داشته  و می‏گویند در سال دهم هجری در روز هیجدهم ذی‏حجه در محل غدیرخم در منزلگاهی به نام جحفه - محل انشعاب خطوط کاروان‏ها به مدینه و مصر و شام و مکه - که حجّاج از آن جا از یکدیگر جدا شده هر کدام به شهر و دیار خود باز می‏ گشتند،

جحة البلاغ

شرکت کنندگان درمراسم غدیر

ماجرای غدیرچنین بودکه درروزشنبه،چهاریاپنج روزمانده به آخرذی القعده سال 10هجری پیامبرصلی الله علیه وآله غسل  نمودندوهمراه با120 هزارنفرازمسلمانان ازمدینه خارج شدند.دراین سفرحضرت علیا مخدره صدیقه طاهره فاطمه زهراعلیها السلام،ام هانی خواهرامیرمومنان ،فاطمه بنت حمزه،ام سلمه وسایرهمسران پیامبرازجمله عایشه وحفضه حضورداشتند.امیرالمؤمنین هم ازیمن باعده ای واردمکه شدند(1)

عیدغدیرخم

دراین روزدرسال دهم هجرت واقعه غدیردربازگشت ازحجه الوداع به وقوع پیوست(1)وطی سه روز ،که کاروان صدوبیست هزار نفری حجاج درغدیرخم توقف داشتند.پیامبرصلی الله علیه وآله دربلندترین خطبه خودعلی بن ابی طالب ویازده امام بعدازاورابه عنوان امامان مردم تاروزقیامت معرفی کردندوازهمه آن جمعیت بیعت گرفتند.